Vélbyssumálið vekur upp margar spurningar

Spurningar sem ég veit að fæstum hefur dottið í hug.

Byrjum á:

1: þarf lögreglan vélbyssur? 

Rök með:

Lögreglan verður að geta varið sig fyrir þungvopnuðum ofbeldismönnum.

Rök á móti:

Lögreglan gæti tekið upp á að skjóta á borgarana.

 Um rökin með, þá er það að segja að innanríkisráðuneytið segir sjálft að það geti ekki stöðvað smygl hverskyns öflugra vopna til landsins.  Þannig að einhver gæti alveg mætt einhversstaðar með maxim-byssu og byrjað að plaffa á fólk.

Um rökin á móti, er það vel þekkt í sögunnu að lögreglan hafi verið notuð til þess að plaffa á borgarana.  Það var til dæmis gert í Argentínu, og er enn stundað grimmt í Norður Kóreu.

Það sem fæstum virðist hafa dottið í hug:

Eiga borgararnir bara að láta sig hafa það að vera myrtir af einhverjum þungvopnuðum ofbeldismönnum á meðan löggan er á leiðinni?

 Já, segir innanríkisráðuneytið - ekki berum orðum samt.

Bara mín skoðun, en þetta finnst mér benda til mikils virðingarleysis við líf borgaranna.  Eru þeir í alvörunni bara expendable kjötstykki sem má fórna í hvaða magni sem er?

 2: Hvað nákvæmlega lærðum við af atburðunum í Útey? (og sambærilegum atburðum annarsstaðar)

Fyrir þá sem voru að koma úr 5 ára fríi á Venus núna, þá er þar átt við það þegar hamingjusamur maður fór á eyju sem tilheyrir Noregi, og skaut þar til bana 50+ óvopnaða unglinga, af ástæðum sem eru tilgreindar í 2500 blaðsíðna manifestoi hans.

 Hvað lærðum við af þessu?

Aldrei sagt.  Einhver?

Miðað við það sem ég las hjá innanríkisráðuneytinu er helst að skilja að þeir hafi annaðhvort A: ekki lært neitt, og "atburðirnir í Útey" sé bara frasi, svona eins og "hugsið um börnin," eða B: Fjöldamorðið í Útey var svo frábær listviðburður að róa skal að því öllum árum að sem auðveldast sé að framkvæma hann hér líka.

3: Hvað kemur ISIS málinu við?

Ef spjallað er um þetta mál nógu lengi minnist einhver á ISIS.  Þetta er eins og Godwin reglan.  Líkurnar á að ISIS beri að góma nálgast 1, eftir því sem vélbyssumálið er rætt lengur. 

Hvernig í djöflinum halda menn að ISIS, samtök sem ráða ekki við 3 flokks skæruliða nema þeir séu minnst þrefalt fleiri og með skriðdrekaherdeild með sér, A: komist hingað, eða B: séu ógn við nokkuð innan steinsnars frá landamærum Tyrklands?

Og ef ISIS gæti komist til landins, með göldrum eða einhvernvegin, hvernig fær fólk það eiginlega út að best sé að hringja í lögregluna vegna þeirra?

Fuck that.  Við gætum eins fjallað um innrás utan út geimnum. 

4: af hverju er þetta mál svona leynilegt? 

Ég meina, við getum flett upp hversu margar kjarnorkusprengjur bandaríkjaher á, og það er hreinlega gefin út bók reglulega sem telur upp græjurnar sem þeir eiga hverju sinni.

IDGI.

5: Er raki í vopnabúrinu?

Spyr ég, vegna þess að þeir segjast eiga vélbyssur síðan 1932, sem liggi undir skemmdum.  Hlýtur að vera raki.  Hvað annað?  Vélbyssur fara ekki yfir á síðasta söludag, og ef þetta eru sæmilega algeng vopn - til dæmis 1918 Bergmann, þá eru þær að nota sömu skot og MP5 hólkarnir. (Luger Parabellum hefur verið framleitt síðan 1898)  

Þeir þurfa að athuga þetta. 

6: að forngripunum:

Af hverju þarf í *alvöru* að skifta þeim út?

Mig grunar að það sé bara græjudella.  Ekki getur það verið skortur á skotfærum, vegna þess að 9mm hefur verið standard í þeim síðan... alltaf, og Thompson 1921 model notar bara .45 skammbyssuskot.  Þau eru mjög vinsæl í USA.  

Thompson er svo talsvert mikið meira firepower en MP5.  Vegna þess að þær eru .45. 

Fyrir þá sem vita ekkert um slíkt.  (Farið á wikipedia og athugið SMG)

Svo gæti það líka bara verið raki... 

7: væri ekki vit í að framleiða bara vélbyssur á íslandi?

Per unit kostnaður við AR-15 er (í USA) 25-30.000 krónur íslenskar.  Glöggir menn sjá að það er minna en 46.000, sem aftur er mjög lítið fyrir MP5.  

Þá náttúrlega þyrfti að framleiða 10.000 stykki, en hey... þau er hægt að selja út um allt. 

Það eina sem þarf er CNC græja.  Og AR-15 er öflugri og nákvæmari en einhver MP5.  Varmint-rifflar sko.  Þarf svolítla natni við viðhald, en... menn þurfa eitthvað að gera.

Bara að segja...