Meira af hinum merka listamanni Fadades

Það gengur ekki að hlusta bara á hann þennan, vídjó-verkið sem með fylgir tónlistinni myndar samstæða listræna heild.  Það er miklu frekar að myndmálið standi nánast sjálft.

Horfum:

Hér er Fadades argur yfir að hafa brotlent Úfóinu sínu í einhverri eyðimörk.  Hann steytir hnefann að einhverjum gróðri, hleypir af leiser út í loftið, steytir svo hnefann að skúlptúr sem er eins og eitthvað sem menn gætu unnið fyrir bestu frammistöðu í söngkeppni alpamanna.  Kemur á daginn að skúlptúrinn er af stærri gerðinni.  Plottið þykknar:

Þetta verk byrjar á dans-töktunum úr "walks like an egyptian."  Svo sjáum við hvar Fadades áttar sig á hversu líkur hann er söngvaranum úr "The Cure," og hversu mikið áfall það er fyrir hann.  Eftir allt þetta skrölst úti í geimnum, ía tunglinu, í kirjugarðinum og leiserar og ég veit ekki hvað og hvað...

Fadades stendur í miðjum ilmvatnsglasa-heiminum, á meðan oddhvassi gítarinn hans flýgur um skýin.  Held að þetta hljóti að vera luft-gítar.  Við sjáum að það á eftir að setja í hann strengi.

Fadaes lendir í Egyptalandi aftur, og fjallar stuttlega um hvernig er best að bera sig að þaðr um slóðir.  Sýnist helst honum finnist rettast að setja bara Kairó í sóttkví.  Enda er það pestarbæli.

Fadades er engu minni maður en Dr. Who og Cpt. Kirk.  Hér ferðast hann aftur í tímann, og hittir fyrir risaeðlur.  Og hann tekur lagið fyrir þær, með kannski fyrirsjánlegum afleiðingum.

Það er ljóst mál að þennan mann þurfum við að fá til að taka brekkusönginn.