Höldum áfram að fræðast um innihald hins alræmda pakka:

Bara 213 síður eftir:

 

***

 

4. KAFLI
DÓMSMÁLASAMSTARF Í SAKAMÁLUM
82. gr.

1. Dómsmálasamstarf í sakamálum innan Sambandsins skal byggt á meginreglunni um gagnkvæma
viðurkenningu dóma og dómsniðurstaðna og skal það fela í sér samræmingu á lögum og reglum aðildarríkjanna á þeim sviðum sem um getur í 2. mgr. og í 83. gr. 

 

*** 

 

Þetta vefst fyrir mö0nnum núna, hver er til í að veðja að þetta haldi því áfram? 

 

*** 

 

Evrópuþingið og ráðið skulu samþykkja, í samræmi við almenna lagasetningarmeðferð, ráðstafanir:
a) þar sem mælt er fyrir um reglur og málsmeðferð til að tryggja að dómar og dómsniðurstöður, á
hvaða formi sem er, séu viðurkennd hvarvetna í Sambandinu,
b) til að koma í veg fyrir og leysa ágreining um lögsögu milli aðildarríkjanna,
c) til að styðja við menntun dómara og starfsmanna dómstóla,
d) til að greiða fyrir samstarfi dómsmálayfirvalda eða sambærilegra yfirvalda í aðildarríkjunum í
tengslum við meðferð sakamála og fullnustu ákvarðana.
2. Evrópuþinginu og ráðinu er heimilt, með samþykkt tilskipana í samræmi við almenna
lagasetningarmeðferð, að setja lágmarksreglur að því marki sem þurfa þykir til að greiða fyrir
gagnkvæmri viðurkenningu dóma og dómsniðurstaðna, lögreglusamvinnu og dómsmálasamstarfi í
sakamálum sem teygja anga sína yfir landamæri. Í slíkum reglum skal taka tillit til þess munar sem er á réttarvenjum og réttarkerfum aðildarríkjanna.
Í þeim skal fjallað um:
a) gagnkvæma viðurkenningu sönnunargagna milli aðildarríkjanna,
b) réttindi einstaklinga við meðferð sakamála,
c) réttindi fórnarlamba afbrota,
d) aðra sértæka þætti við meðferð sakamála sem ráðið hefur tilgreint fyrir fram í ákvörðun; ráðið skal taka slíka ákvörðun einróma að fengnu samþykki Evrópuþingsins.
Með samþykkt þeirra lágmarksreglna, sem um getur í þessari málsgrein, er ekki komið í veg fyrir að
aðildarríkin geti viðhaldið eða tekið upp öflugri vernd fyrir einstaklinga.
3. Líti aðildarríki sem á sæti í ráðinu svo á að drög að tilskipun, sem um getur í 2. mgr., myndu hafa
áhrif á grundvallarþætti í refsiréttarkerfi þess getur það farið fram á að drögunum verði vísað til
leiðtogaráðsins. Í því tilviki skal fresta almennri lagasetningarmeðferð. Náist samstaða skal
leiðtogaráðið vísa drögunum aftur til ráðsins að umræðum loknum, innan fjögurra mánaða frá
frestuninni, og lýkur þá frestun almennrar lagasetningarmeðferðar.
Ef ekki næst samkomulag og minnst níu aðildarríki óska eftir því að koma á aukinni samvinnu á
grundvelli viðkomandi draga að tilskipun skulu þau tilkynna það Evrópuþinginu, ráðinu og framkvæmdastjórninni innan sama frests. Í því tilviki skal litið svo á að fyrir liggi heimild til að hefja þá auknu samvinnu sem um getur í 2. mgr. 20. gr. sáttmálans um Evrópusambandið og 1. mgr. 329. gr. þessa sáttmála og gilda þá ákvæðin um aukna samvinnu. 

 

***

 

83. gr.

1. Evrópuþinginu og ráðinu er heimilt, með samþykkt tilskipana í samræmi við almenna
lagasetningarmeðferð, að setja lágmarksreglur varðandi skilgreiningu refsiverðra brota og viðurlaga
þegar um ræðir sérlega alvarleg afbrot sem teygja anga sína yfir landamæri, vegna eðlis síns eða
afleiðinga eða ef sérstök þörf er á að berjast sameiginlega gegn þeim.
Um er að ræða eftirtalin svið afbrota: hryðjuverk, mansal og kynferðislega misneytingu kvenna og
barna, ólögleg viðskipti með fíkniefni, ólögleg vopnaviðskipti, peningaþvætti, spillingu, fölsun
greiðslumiðla, tölvuglæpi og skipulagða afbrotastarfsemi.
Ráðinu er heimilt, með vísan til þróunar afbrota, að samþykkja ákvörðun þar sem tilgreind eru önnur svið afbrota sem uppfylla þær viðmiðanir sem um getur í þessari málsgrein. Það skal taka ákvörðun einróma að fengnu samþykki Evrópuþingsins.
2. Ef nauðsynlegt reynist að samræma lög og reglur aðildarríkjanna á sviði refsiréttar til að tryggja
skilvirka framkvæmd stefnu Sambandsins á sviði þar sem samræmingarráðstafanir hafa verið gerðar, er heimilt að setja með tilskipunum lágmarksreglur um skilgreiningu refsiverðra brota og viðurlaga á viðkomandi sviði. Samþykkja skal slíkar tilskipanir í samræmi við sömu almennu eða sérstöku lagasetningarmeðferð og fylgt var við samþykkt viðkomandi samræmingarráðstafana, sbr. þó 76. gr.
3. Líti aðildarríki sem á sæti í ráðinu svo á að drög að tilskipun, sem um getur í 1. og 2. mgr., myndu hafa áhrif á grundvallarþætti í refsiréttarkerfi viðkomandi ríkis getur það farið fram á að drögunum að tilskipuninni verði vísað til leiðtogaráðsins. Í því tilviki skal fresta almennri lagasetningarmeðferð. Náist samstaða skal leiðtogaráðið vísa drögunum aftur til ráðsins að umræðum loknum, innan fjögurra mánaða frá frestuninni, og lýkur þá frestun almennrar lagasetningarmeðferðar.
Ef ekki næst samkomulag og minnst níu aðildarríki óska eftir því að koma á aukinni samvinnu á
grundvelli viðkomandi draga að tilskipun skulu þau tilkynna það Evrópuþinginu, ráðinu og framkvæmdastjórninni innan sama frests. Í því tilviki skal litið svo á að fyrir liggi heimild til að hefja þá auknu samvinnu sem um getur í 2. mgr. 20. gr. sáttmálans um Evrópusambandið og 1. mgr. 329. gr. þessa sáttmála og gilda þá ákvæðin um aukna samvinnu. 

 

***

 

Eiginlega nauðsyn, vegna 82. greinar. 

 

***

 

84. gr.
Evrópuþinginu og ráðinu er heimilt að ákveða ráðstafanir, í samræmi við almenna
lagasetningarmeðferð, til hvatningar og stuðnings aðgerðum aðildarríkjanna á sviði forvarna gegn afbrotum, þó ekki með neins konar samræmingu á lögum og reglum aðildarríkjanna. 

 

***

 

Ég hata stofnanamál.

 

***

 

85. gr.

1. Hlutverk Evrópsku réttaraðstoðarinnar (Eurojust) er að styðja og efla samræmingu og samstarf
yfirvalda sem fara með rannsókn mála og ákæruvald í aðildarríkjunum vegna alvarlegra afbrota sem
hafa áhrif á tvö aðildarríki eða fleiri eða þegar saksókn byggist á sameiginlegum grunni, á grundvelli aðgerða af hálfu yfirvalda aðildarríkjanna og Evrópulögreglunnar (Europol) og upplýsinga frá þeim.
Evrópuþingið og ráðið skulu í þessu tilliti ákveða skipulag Evrópsku réttaraðstoðarinnar, starf hennar, verksvið og verkefni, með samþykkt reglugerða í samræmi við almenna lagasetningarmeðferð.
Verkefnin geta verið:
a) að hefja rannsókn sakamáls, svo og að leggja til að lögbær yfirvöld í aðildarríki hefji saksókn,
einkum þegar um er að ræða afbrot sem skaða fjárhagslega hagsmuni Sambandsins,
b) að samræma rannsóknir og saksóknir sem um getur í a-lið,
c) að styrkja dómsmálasamstarf, þ.m.t. með lausn ágreiningsmála varðandi lögsögu og með náinni
samvinnu við Evrópunet dómstóla (European Judicial Network).
Í reglugerðunum skal enn fremur ákveða með hvaða hætti leita skuli eftir þátttöku Evrópuþingsins og þjóðþinganna við mat á starfsemi Evrópsku réttaraðstoðarinnar.
2. Í þeim saksóknum, sem um getur í 1. mgr., og með fyrirvara um 86. gr., skulu þar til bærir embættismenn í aðildarríkjunum annast allar formlegar athafnir við málsmeðferð fyrir dómstólum. 

 

***

 

86. gr.

1. Í því skyni að berjast gegn afbrotum, sem hafa áhrif á fjárhagslega hagsmuni Sambandsins, er
ráðinu heimilt, með samþykkt reglugerða í samræmi við sérstaka lagasetningarmeðferð, að koma á fót embætti saksóknara Evrópusambandsins við Evrópsku réttaraðstoðina. Ráðið skal taka ákvörðun einróma að fengnu samþykki Evrópuþingsins.
Liggi einróma ákvörðun ekki fyrir í ráðinu er hópi a.m.k. níu aðildarríkja heimilt að fara fram á að
reglugerðardrögunum verði vísað til leiðtogaráðsins. Í því tilviki skal fresta málsmeðferð ráðsins. Náist samstaða skal leiðtogaráðið vísa drögunum aftur til ráðsins að umræðum loknum, innan fjögurra mánaða frá frestuninni, og lýkur þá frestun almennrar lagasetningarmeðferðar.
Ef ekki næst samkomulag og minnst níu aðildarríki óska eftir því að koma á aukinni samvinnu á
grundvelli viðkomandi draga að reglugerð skulu þau tilkynna það Evrópuþinginu, ráðinu og
framkvæmdastjórninni innan sama frests. Í því tilviki skal litið svo á að fyrir liggi heimild til að hefja þá auknu samvinnu sem um getur í 2. mgr. 20. gr. sáttmálans um Evrópusambandið og 1. mgr. 329. gr. þessa sáttmála og gilda þá ákvæðin um aukna samvinnu.
2. Embætti saksóknara Evrópusambandsins skal, í samstarfi við Evrópulögregluna ef við á, bera
ábyrgð á að rannsaka, sækja til saka og draga fyrir dóm þá sem fremja afbrot sem skaða fjárhagslega hagsmuni Sambandsins, eins og þeir eru skilgreindir í reglugerðinni sem kveðið er á um 1. mgr., og vitorðsmenn þeirra. Embættið skal gegna skyldum saksóknara við þar til bæra dómstóla aðildarríkjanna í tengslum við slík afbrot.
3. Reglugerðirnar, sem um getur í 1. mgr., skulu hafa að geyma almennar reglur um embætti
saksóknara Evrópusambandsins, skilyrði um hvernig hann skuli haga störfum sínum, starfsreglur sem eiga við um starfsemi hans, ásamt reglum um það hvenær sönnunargögn teljast tæk fyrir dómi, sem og reglur um endurskoðun dómsvalda á þeim ráðstöfunum er varða málsmeðferð sem embættið gerir í tengslum við störf sín.
4. Leiðtogaráðinu er heimilt að samþykkja, á sama tíma eða síðar, ákvörðun um breytingu á 1. mgr., í því skyni að víkka út valdsvið embættis saksóknara Evrópusambandsins og láta það taka til alvarlegra afbrota sem teygja anga sína yfir landamæri, og um breytingu, í samræmi við það, á 2. mgr. að því er varðar þá sem fremja alvarleg afbrot, sem hafa áhrif í fleiri en einu aðildarríki, og vitorðsmenn þeirra.

Leiðtogaráðið skal taka ákvörðun einróma að fengnu samþykki Evrópuþingsins og að höfðu samráði við framkvæmdastjórnina. 

 

***

 

5. KAFLI
LÖGREGLUSAMVINNA
87. gr.

1. Sambandið skal koma á lögreglusamvinnu milli lögbærra yfirvalda í öllum aðildarríkjunum, þ.m.t. lögreglu, tollgæslu og annarra sérhæfðra löggæslustofnana sem vinna að því að koma í veg fyrir, koma upp um og rannsaka refsiverða verknaði.
2. Með tilliti til 1. mgr. er Evrópuþinginu og ráðinu heimilt, í samræmi við almenna
lagasetningarmeðferð, að ákveða ráðstafanir varðandi:
a) öflun, geymslu, vinnslu, greiningu og skipti á viðeigandi upplýsingum,
b) stuðning vegna þjálfunar starfsmanna og samvinnu um starfsmannaskipti, búnað og rannsóknir á aðferðum við að koma upp um afbrot,
c) sameiginlegar rannsóknaraðferðir til að koma upp um alvarlegar tegundir skipulagðrar
afbrotastarfsemi.
3. Ráðinu er heimilt, í samræmi við sérstaka lagasetningarmeðferð, að ákveða ráðstafanir varðandi
samvinnu um samvinnu milli yfirvalda sem um getur í þessari grein. Ráðið skal taka ákvörðun einróma og að höfðu samráði við Evrópuþingið.
Liggi einróma ákvörðun ekki fyrir í ráðinu er hópi a.m.k. níu aðildarríkja heimilt að fara fram á að
drögunum að ráðstöfununum verði vísað til leiðtogaráðsins. Í því tilviki skal fresta málsmeðferð ráðsins.
Náist samstaða skal leiðtogaráðið vísa drögunum aftur til ráðsins að umræðum loknum, innan fjögurra mánaða frá frestuninni, og lýkur þá frestun almennrar lagasetningarmeðferðar.
Ef ekki næst samkomulag og minnst níu aðildarríki óska eftir því að koma á aukinni samvinnu á
grundvelli viðkomandi draga að ráðstöfunum skulu þau tilkynna það Evrópuþinginu, ráðinu og
framkvæmdastjórninni innan sama frests. Í því tilviki skal litið svo á að fyrir liggi heimild til að hefja þá auknu samvinnu sem um getur í 2. mgr. 20. gr. sáttmálans um Evrópusambandið og 1. mgr. 329. gr. þessa sáttmála og gilda þá ákvæðin um aukna samvinnu.

Sú sértæka málsmeðferð, sem kveðið er á um í annarri og þriðju undirgrein, á ekki við um gerðir sem teljast vera þróun á Schengen-réttarreglunum. 

 

***

 

88. gr.

1. Hlutverk Evrópulögreglunnar er að styðja við og efla aðgerðir á vegum lögregluyfirvalda og
annarra löggæslustofnana í aðildarríkjunum og samstarf þeirra á milli við að koma í veg fyrir og berjast gegn alvarlegum afbrotum sem hafa áhrif á tvö aðildarríki eða fleiri, hryðjuverkum og öðrum tegundum afbrota sem hafa áhrif á sameiginlega hagsmuni er falla undir einhverja af stefnum Sambandsins.
2. Evrópuþingið og ráðið skulu ákveða skipulag Evrópulögreglunnar, starf hennar, verksvið og
verkefni, með samþykkt reglugerða í samræmi við almenna lagasetningarmeðferð. Verkefnin geta
verið:
a) öflun, geymsla, vinnsla, greining og skipti á upplýsingum, einkum frá yfirvöldum aðildarríkjanna,
yfirvöldum þriðju landa eða þriðju aðilum,
b) samræming, skipulagning og framkvæmd rannsókna og aðgerða sem framkvæmdar eru í samvinnu við lögbær yfirvöld í aðildarríkjunum eða á vettvangi sameiginlegra rannsóknarteyma, og í samstarfi við Evrópsku réttaraðstoðina þar sem við á.
Í þessum reglugerðum skal einnig mæla fyrir um málsmeðferð við grannskoðun Evrópuþingsins á
starfsemi Evrópulögreglunnar í samstarfi við þjóðþingin.
3. Aðgerðir Evrópulögreglunnar verða að fara fram í samráði við og með samþykki yfirvalda í því aðildarríki, einu eða fleirum, sem ræður yfir viðkomandi svæði. Einungis lögbær yfirvöld í aðildarríki hafa heimild til að beita þvingunarúrræðum. 

 

***

 

Sjáið lengdina á þessum greinum?  Jæja, endum á einnis tuttri og tökum svo yfirlýsingu:

 

***

 

89. gr.

Ráðið skal, í samræmi við sérstaka lagasetningarmeðferð, mæla fyrir um þau skilyrði og þær takmarkanir sem gilda um störf sem lögbærum yfirvöldum aðildarríkjanna, sem um getur í 82. og 87. gr., er heimilt að sinna á yfirráðasvæði annars aðildarríkis í samráði við yfirvöld þess ríkis og með samþykki þeirra. Ráðið skal taka ákvörðun einróma og að höfðu samráði við Evrópuþingið. 

 

***

 

Það var og...

 

***

 

61. Yfirlýsing Lýðveldisins Póllands vegna ákvæða sáttmála Evrópusambandsins um grundvallarréttindi Sáttmálinn hefur á engan hátt áhrif á rétt aðildarríkja til að setja lög sem lúta að almennu siðgæði, fjölskyldurétti, svo og verndun mannlegrar reisnar og virðingu fyrir líkamlegri og siðferðilegri friðhelgi mannsins.