Stella Blómkvist

Síminn er að reyna að pimpa út þessum þáttum - með því að láta þá líta verulega illa út.  Svo ég forðaðist þá eins og heitan eldinn þar til vinnufélagi minn gaf í skyn að þetta væru einhverskonar Sci-fi þættir.  Framtíð og whatnot.

Svo ég kíkti...

Jú, það er stuttur pistill í upphafi sem tilkynnir okkur það að sögusviðið sé framtíðin (kemur fram seinna að þetta á að gerast 2019), þegar búið er að' selja Kínverjum smá landsspildu fyrir norðan, taka upp dollar og koma á öllu hægri-sinnaðra kerfi en áður hefur þekkst - þó með nákvæmlega sömu spillingu og áður.

Hvað hefur þetta með plottið ða gera?

Ekkert.

Það eina sem kemur málinu smá við, er að við vitum að aðal-ráðamaðurinn er hægra megin við miðju, vegna þess að hann heldur í alvöru að það hafi einhverjar afleiðingar fyrir hann að vakna við hliðina á dauðri hóru.

Dollarinn og kínverjarnir skifta engu máli.  Þar fór það fyrir lítið.

Allar persónurnar eru meira og minna tvívíðar.

Helst er á að minnast alaðpersónunan, sem er siðblind, og lítur helst út fyrir að byrja daginn á línu.  Svo er kannski hádegislína, eða jafnvel kvöld-lína.  Þið þekkið þetta: útvíkkuð sjáöldur, almennur pirringur alltaf, úfin á að líta... kókisti. 

En það er aldrei sagt beinum orðum.

Siðblindan er svo fullkomlega defineruð allan tímann, þar sem daman virðist engan áhuga hafa á öðru fólki nema sér til skemmtunar, er ekkert yfir það hafin að stunda fjárkúgun eða taka við mútum.  Hefur ekki einu sinni raunverulegan áhuga á kynlífi, eins og sýnt er í fyrstu senu.  Síminn er mikilvægari.  Hár sársaukaþröskuldur er annað einkenni, svo og almennt virðingarleysi sem lýsir sér í þessum stanslausu reykingum allstaðar.  

Það er ekki lengur 1992.

Alltaf spes þear aðalkarakterinn er pure evil.

Side-kickið hennar er hálf-geðveik kattakona.  Hún hefur áhugaverða baksögu - enginn veit hvaða kröfur hhún gerði til þessa tölvufyrirtækis sem ætlaði að ráða hana, en þær hafa verið kreisí.  Ég ímynda mér að hún hafi heimtað að allir væru með kattaeyru.

Fyrir utan að vera kattaaðdáandi og tölvunörd hefur hún engan karakter.  Sem er slæmt, því með hverjum á þá að halda?

Jú...

Morðinginn er afar mannlegur og maður fær smá samúð með honum, sem eina næstum normal gaurnum innan um tvívíða karaktera og illmenni.

Og hann myrðir persónu sem er illskan útmáluð.  Það er reyndar líka mjög fyndið atriði.

Morðinginn hefði geta myrt allar hinar persónurnar með vélsög, og það hefði bara verið hugljúft og fallegt.

Af öðrum tvívíðum persónum ber að nefna löggurnar sem eru alltaf að lemja Stellu.  Það er afar fallegt af þeim.  Mann hlýnar um hjartaræturnar í hvert sinn sem þeir birtast.

Hórumangarinn með gulu sólgleraugun gerir ekkert.  Ríkis-aðalkallinn gerir mest lítið.

Svo er það handritið sem slíkt...

Stella talar sitt eigið slangur.  Það skilur enginn, ekki einu sinni aðrir karakterar í myndinni.

Margar senur eru eins og atriði úr "Fóstbræðrum," sérstaklega senan í bílakjallaranum.  Veit ekki hvort það átti að vera fyndið eða var bara asnalegt fyrir slysni.

Allir leikararnir hegða sér eins og þeir fái bara borgað sama hvað.  Alveg sama hvort einhver vill ráða þá í annað eða ekki.

Nenni ég að horfa á meira af þessu?  Nei.

Mæli ég með þessu?  Nei.

Ef þið viljið þætti með persónum sem öllum er sama um, þá mæli ég frekar með Roadrunner.