Náriðlar á facebook.

Perversjónir manna virðast fylgja kynslóðum.

Menn eldri en ég, 60-90, eins og flugkaffi perrarnir, eru allir samkynhneigðir dýrariðlar.  Að eigin sögn.  Þeir töluðu ekki um annað þau 10 ár sem ég vann á vellinum en þrá sína til þess að njóta ásta með hinum og þessum dýrum, milli þess sem þeir sögðu erótískar spunasögur um fótboltamenn á einhverju homma-dulmáli sem enginn utan vinahópsins skilur.

Þetta er kynslóðin sem sá ekkert athugavert við Jón Baldvin, og sendi munaðarleysingja í nauðgunarbúðir.  Normalt þá.

Þetta er fólkið sem er á feisbúkk núna.  Sem útskýrir ýmislegt.

Svo kemur mín kynslóð, allir yngir en 60, og skyndilega finnst mönnum ótækt að senda munaðarleysingja í nauðgunarbúðir, og það verður stór skandall, og svo nappa menn Jón Baldvin fyrir að reyna við 14 ára frænku sína, og menn hafa nekrófíla og dýrariðla að háði og spotti, enda það bara eitthvað til þess að gantast með.

Nú er að koma kynslóð sem vill fara aftur að stunda barnaníð, og til þess að bæta á, skera kynfærin af börnunum líka.

Nú hef ég semsagt tvo hópa af pervertum á móti mér, ellimenn sem gera grín að mér fyrir að vera ekki dýrariðill og eru reiðir við mig fyrir að vera ekki náriðill, og yngra fólk sem messar yfir mér af heilagri reiði fyrir að vilja hvorki nauðga börnum né skera af þeim kynfærin.  Barnageldarar öðru megin, náriðlar hinumegin.

Fyrri hópurinn heldur til á feisbúkk ennþá.  Yngra fólk leitar ekki þangað.

Náriðlum og barnageldurum finnst mjög pervertískt að vera hvorki náriðill né barnageldari.  Og þau eru öll mjög hávær um þá skoðun sína.  Mjög. Þeim finnst þetta mjög alvarlegt mál. Þeir klaga í mömmu.

Hvað veldur þessu veit ég ekki.  Vinnufélagi minn velti upp þeirri kenningu að í gamla daga var fólk sent í sveit.  Þar hafa menn komist í tæri við dýr, sem þeir hafa þráð afar heitt, bæði á fæti og sjálfdautt.

Kannski.

Hvað knýr áfram barnageldarana, um það hef ég engar kenningar.

Á léttari nótum:

Fyrir löngu bar svo við að náriðill kom í líkhúsið einn morguninn til þess að svala fýsnum sínum.
Hann fann skrokk sem honum leist á, og velti honum við og lagði í hann.
Þá bar svo við að skrokkurinn reyndist lifandi, og var þá af öðrum náriðli sem hafði komið kvöldið áður í sama tilgangi, en ekki nennt heim á eftir og lagst til svefns á börunum.
Og af þeim atburði er komin upphrópnunin: "Maður Lifandi!"